ÖMRÜM Menim gözlerimde qem görmek olar Menim gözlerimi nem görmek olar Ancaq peşmanlıqdan bir kölge, bir iz Heç vaxt gözlerimde görmeyeceksiz. Gözel yaşamışam men öz ömrümü, Onu zerger kimi naxışlamışam. Gül, çiçek kimi yox, duz, çörek kimi Muhtaç olanlara bağışlamışam. Defterim, kalemim döyüş bayrağı Masamın ardında senger qurmuşam Çirmeyip qolumu bağban sayağı Ömrümü yüz ömre çalaq vurmuşam Dünya od tutardı, bulaq ömrümü Ona damcı damcı içirmeseydim. Sönerdi kehkeşan, çıraq ömrümü Onun gözlerine köçürmeseydim Gözel yaşamışam bahar ömrümü, Demişem: Sıxılma, qısılma, şıqı! Üzen donanmalar yelken isteyir, Döyüşen kişiler ruh azaldığı. Ocaq ol, ateş ol boranda, qarda. Od gören qördların gözleri sönsün. Birce çınqı boyda işaranlar da Senin nefesinle ateşe dönsün. Menim qaynar ömrüm, sal qayalardan Denize can atan daş şelalesi, Şerin ortasından demir paz qoyan Oduncu baltası, kişi quvvesi, Gözlerim dünyanı min defa öpmüş, Çetinlik çekecek azrail yeqin. Gençlik toxumunu her yana sepmiş Palıd ağacını mehv etmek çetin. Xelil Rza UluTÜRK
|