Qəribədir şakərin: Türk sözünü eşitcək dərhal omba durursan. Bacarsan, həmin sözün düz gözündən vurursan. Qardaşım oğlu –Türkel, Doğma kəndim də –Türkan. Şeirimdə görsən, dərhal pozub qaralayırsan. Ya Mərdəkan yazırsan, Ya Şüvəlan yazırsan, təki Türkan olmasın. Dodaqaltı mirtdanıb, söylənib xısın-xısın Bəzən aşkar deyirsən: -Qardaş, “Türkan” olmasın. Yox, “qardaş”sözünü sən götür geri, ey gəda! Sözdən qorxan hərifdən qardaş olmaz dünyada nə yaxına, nə yada. Bu dünyada növbənöv qorxaqlar görmüşəm mən: Oddan, sudan, dənizdən, ilandan qorxan da var. Ancaq sözdən qorxanı dünyada görən hanı? -Yox, bu adi söz deyil. Türk sözüdür, ay canım! Sus, tanıdım mən səni, vicdanı çoxdan susan! Otuz yeddinci ilin lap dibinin xıltısan. Sən neçənci ildənsən? Qırxıncıdan? Nə fərqi? Hələ heç doğulmamış qorxuludur qorxaqlar.
... Ardını oxu