Mən bilmirəm işçisən, həkimsən, ya dilçisən. Bircə budur bildiyim: Xalqımın sərvətini, fikrimin qüdrətini Əsrlərin dalından bizim əsrə gətirən Müqəddəs bir elçisən.
Ehtiyac varmı sənin tərfiləyim dilini- Kaşğarlı Mahmudunu, Məhəmməd Füzulini!
Ehtiyac varmı deyim: Sənin ana dilində yaşar Şərq əzəməti.
Ehkam cəbhələrini darmadağın eləmiş Al qanını zülmətə işıq kibi çiləmiş Nəsiminin qüdrəti
Başında ağ çalması Aya, ulduza dəyən Təbrizdəki nitqilə Tehranı silkələyən Xiyabani vüsəti
Ehtiyac varmı deyim: Gözündə Xətainin qılıncının əksi var.
Sənin ana dilinin Qoşqarca, Savalanca Ağırlığı, çəkisi var.
Sənin bu təriflərə heç bir ehtiyacın yox. Ana dili nə raket, nə qılıncdır, nə də ox.
Qılıncdan daha kəskin, raketdən daha güclü
Təkcə dilimiz deyil. Varlığımızdır bizim.
Ana dili nə səma, nə də Yer kürəsidir. Səma yolu – kəhkəşan onun bir cümləsidir.
Sən qulaq ver kalbindən qopub gələn bu əmrə: Ucal söz kürsüsünə, danış, öylə danış ki.
Gözün alova dönsün. Yumruqların dəmirə!
Danış ki, Yer üzündə böylə bir xalq yaşayır. Pəhləvan sinəsində cırtdanların əlilə Çəkilən dağ yaşayır.
Özü fildir, belində tülküləri daşıyır. Bilməm nasıl daşıyır, bilməm nasıl yaşayır.
XX əsrdə qovuşurkən insanlıq hər arzuya, mətləbə. Nəsimisi dünyaya sığışmayan milləti
Kimlərdi həsrət qoyan barı dördcə sinifli Ana dilli məktəbə?!
Yad məktəbə verilir umudumun qalası- O qaraqaş, qaragöz, Azərbaycan balası! Ona öz tarixi yox, yad tarixi keçilir.
Kipriyindən aslılır kor hörümçək torları, İldırımlar doğrasın assimilyatorları.
Mənim bacım, qardaşım! İldırımım, göz yaşım! Dodaq büzsə kim sənə, çək Araz sahilinə.
Göstər ona bu tayın könül kainatını. Bircə ömrün içində yüz ömürlük yol keçən
