1988-ci il hadisələri təzə başlamışdı. Həmin hadisələr zamanı Amerikanın "Azadlıq" radiosunun dalğalarında Mirzə Xəzərin yanıqlı halda dediyi aşağıdakı misralara diqqət kəsildik:

Könlümə tək kəbə yapdım səni bən,
Sənsiz nedəm qürbət eldə günü bən.
Sənsiz nedəm Allahı mən, dini bən,
Azərbaycan, bənim tacım, taxtım oy!
Oyanmazmı kor olası baxtım oy!

Şeirin müəllifinin adı tanış olmadığından baxışlarımızda bir təəccüb hissi var idi. Bu sətirlər o vaxtdan yaddaşımıza yazıldı, dilimizin əzbəri oldu, çünki burda ürəyimizdən keçən hisslər, duyğular, arzular, istəklər qələmə alınmışdı. Neçə illəriydi ki, bizim də sinəmizi bu duyğular dimdikləyir, bu hisslər, arzular, istəklər köpürüb daşan çaylar kimi köksümüzə sığmırdı. Ona görə də bu şeir dilimizin əzbəri olmuşdu.

Ötən yüzilliyin otuzuncu illərində yazılmışdı bu şeir. 1920-ci ildə Rusiyanın Azərbaycanı qanlı caynağına alıb yenidən işğal etdiyi, milli dövlətimizi ... Ardını oxu